1,5 tygoodnia wystarczylo aby zamknac temat sesji narzeczenskiej, reportazu slubnego i pleneru. Ta blyskawiczna opowiesc rozpoczela sie w Opolu a zakonczyla w Krakowie

Czas ostatnio nie spowalnia, kolejne sesje za mna, nie zdarzylem nawet jeszcze opublikowac pierwszego slubu z tego roku. Ten sezon jest goracy!.

Ten wypad wspominam bardzo milo. Wyjatkowo spotkalismy sie w godzinach dopoludniowych, slonce palilo, balem sie, ze temperatura rozlozy nas na lopatki ale przestalismy na nia zwraac uwage.

Wiecie jak to jest kiedy spotykasz ludzi, z ktorymi juz sie wczesniej spotkales i o tym zapomniales, spedzasz z nimi dluzsza chwile, fotografujesz ich uczucie, gesty, otwieraja sie przed tobą, ufaja ci (w sensie fotograficznym ;) a potem konczymy, wracasz do domu i nagle dostajesz glazem po glowie i przypominasz sobie to zapomniane spotkanie w kawiarni przy kawie kiedy ustalalismy szczegoly ich slubu i umawialismy sie wstepnie na te wlasnie sesje. 

Takie przygody lubie najbardziej. Czesto to czysty spontan bo wybierasz cel podrozy (czesto na ostatnia chwile) i jedziesz bez konkretnego planu co i gdzie. Nie zyje wg harmonogramu, nawet gdy cos sobie zaplanuje krok po kroku, zapisze w swoim notatniku to i tak tego nie realizuje.

Mial byc wschod slonca, piekna bezchmurna pogoda, wzglednie cieply poranek. I z tego wszystkiego zostal tylko poranek ale nie wcale taki zwyczajny bo do tego padal deszcz i bylo chlodno.... a raczej naprawde zimno.

Zakochani w gorach, sporcie, w sobie. Oboje biegają, wedruja, przezywaja przygody. Poznajcie Agnieszke i Bartosza.

W dniu slubu wygladali zjawiskowo, niczego nie brakowalo. Mialo byc pieknie i tak bylo. 

Serio? To juz 6 miesiecy po Waszym slubie? Czy ktos moze ten czas spowolnic? Wychodzi na to, ze obudzilem sie trakcie zimy bo Natalia i Benjamin (czyt. bɛ̃ʒamɛ̃) juz jakis czas ciesza sie zdjeciami a ja i moj czas nie do konca potrafimy sie zsynchronizowac :/.